даңғой

син.: елірме, әңгүдік, әулекі, жел өкпе

Істің мән-жайына терең бойламайтын алып-ұшпа, жеңілтек, қызба, даурықпа.

Батырдан барымташы туар даңғой, Қызшыл да, қызықшыл да әуре жан ғой (Абай).